Psalmen 120 t/m 134
Er is zoveel te doen in ons leven, misschien juist in de maand van advent, dat we er nauwelijks toe komen om stil te staan bij de dingen die er echt toe doen. Hoe kunnen we de paradox doorbreken, dat we echt zelf onze agenda willen bepalen, maar ondertussen voortgejaagd worden door alle activiteiten waarin we meegesleept worden. Kenmerk van een slaaf in het Oude Testament was, dat hij geen baas is over zijn eigen tijd. Wat we nodig hebben, is een regelmatige detox, een periode van ontgiften van onze verslaving aan activiteiten, die ons in de weg staan om tijd voor God te nemen.
God heeft de structuur van dag en nacht, van activiteit en rust al helemaal aan het begin geschapen. Vervolgens geeft God in de structuur van een rustdag na 6 dagen werk. En in Israël geeft God nog de structuur van feesten, waarbij je niet kon werken, maar op weg moest naar Jeruzalem om feest te vieren. Daar komt nog iets meer bij: elk zevende jaar was er een sabbatsjaar, waarin niet gewerkt werd, maar iedereen vrij was. En elk 50ste jaar was ook vrij, maar ook werden mensen die tot slavernij vervallen waren, vrij gelaten werden. Je verliest iets van je menszijn als je niet vrij kunt zijn, wanner je het leven niet kunt vieren.
De Israëlitische jaarstructuur bestond uit wekelijkse vieringen (sabbat) en 3 maal per jaar een bedevaart naar Jeruzalem. Dat vroeg een tijd van voorbereiding - je was al gauw een paar dagen op weg naar Jeruzalem. Onderweg werd er gezongen - de bedevaartsliederen die je vindt in de Psalmen 121-134. Ze spreken van vrede, die meer is, dan de afwezigheid van oorlog. Een vrede die van God uitgaat.
Het zou een goed idee zijn om onze feesten te gebruiken als een soort detox. Door stil te staan bij het werk dat God begonnen is. Om te ontdekken wie wij zijn en wie God is. Een adventsboekje om je daarmee te helpen kun je hier lezen of downloaden.
Klik op de afbeelding om de powerpoint in een ander scherm te zien