Ben je kind van God of zoon / dochter?
Bijbelgedeelten
Matteüs 5:44,45; Johannes 3:3, 16
Overige teksten: Johannes 1:12,13; 1 Johannes 3:1,2; Romeinen 8:23, 15-17; Galaten 4:4-6
Thema: Een hinderlijk kiezelsteentje ....
Bijbellezen heeft soms iets werg van een archelogisch onderzoek. Oppervlakkig bekeken zie je gewoon een verhaal, maar als je eens wat dieper graaft, stuit je soms zomaar op iets kostbaars. Zo stuitte ik laatst bij een preek op een hinderlijk kiezelsteentje in de tekst uit Matteüs 5. Die lijkt in de vertaling te zeggen dat je pas een kind van God wordt als je je vijanden liefhebt en bidt voor wie je vervolgt. Terwijl ik toch teksten ken uit bijvoorbeeld het Johannes-evangelie, die vrij duidelijk vertellen, dat je daarvoor "alleen maar" in Jezus hoeft te geloven. Wie Hem en zijn verlossingswerk aanvaardt, wordt een kind van God.
Toen ik begon te graven naar wat Jezus nou precies zei in Matteüs 5, kwam ik tot de ontdekking, dat daar gezegd wordt, dat als je je vijanden liefhebt, je een zoon van God bent. Niet het gebruikelijke Griekse woord voor kind (teknon), maar het woord voor zoon (uios), dat we ook kennen uit de naam van onze gemeente. Ichthus is een acroniem van Iesus Xristus, THeou Uios, Soter (=Jezus Christus, Gods Zoon, Verlosser).
Het woord "zoon" in de Bijbel legt niet zozeer de nadruk op de Vader-kind relatie, maar veel meer op navolging, volwassenheid en erfgenaam-zijn.
We zijn nu door het geloof kinderen van God, uit Hem geboren, maar dat is niet Gods einddoel met ons. Volgens Johannes wordt dat pas bereikt als wij Christus bij zijn wederkomst zullen zien. Maar in afwachting daarvan hebben wij volgens Paulus in Romeinen 8 de Geest van het zoonschap ontvangen en daarmee volgens Galaten 4 het recht van zonen. In de oudheid was dat een (kleine) plachtigheid in de familiekring, waarmee de vader zijn zoon "adopteerde", d.w.z. aanstelde als zijn erfgenaam en zakelijke compagnon. Dat staat in de context dat de Joden uitzagen naar het zoonschap (de aanneming tot zonen), maar in afwachting daarvan onmondige kinderen bleven die door een opvoeder, de wet van God, onder voogdij gehouden werden. Ze waren niet vrij om zelfstandig keuzes te maken. Maar wie in Christus gelooft, Jood of heiden, is vrij - de Heilige Geest werkt in hem of haar en stelt in staat keuzes te maken die overeenstemmen met de wil van God.
Wat gebeurt er als mensen Jezus volgen en leven door de Geest? Dan leren ze – met vallen en opstaan - hun vijanden lief te hebben en te bidden voor wie hen vervolgen en nog veel meer van dit soort dingen. Dan zie je werkelijk iets van de zonen / dochters van God. Waardoor je de tekst ook zo zou kunnen lezen: En ik zeg jullie: heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen, alleen dan zijn jullie werkelijk zonen en dochters van je Vader in de hemel. Dat hinderlijke kiezelsteentje blijkt een parel te zijn. Laat het ons aanzetten om in Gods Woord te blijven graven om Zijn veelkleurige wijsheid beter te leren kennen. Daardoor wil zijn Geest ons leven vormen naar het voorbeeld van Jezus.
En eigenlijk lijken wij zelf wel op zo’n kiezeltje: ons ego, de moeiten van het aardse bestaan of onze keuzes zitten het werk van God in ons leven weleens in de weg, maar zonder dat Gods werk wezenlijk verhinderd wordt. Met onmenselijk – goddelijk – geduld verwijdert Hij alle stof die ons leven dof maakt, weg, tot we allen een kostbaar parelsnoer vormen, want we weten: als we Hem zullen zien, zullen we aan Hem gelijk zijn. Daar kijken we naar uit en dat motiveert ons!