De hele wereld aan tafel

De overheerlijke geur komt je tegemoet. Het is een zomerse woensdagmiddag. Midden in het centrum van Groningen, aan de Oude Boteringestraat, ruikt het zo lekker dat je automatisch rondkijkt of er een Midden-Oosters restaurant zit.

Dit bericht is geplaatst op 03-08-2024
De hele wereld aan tafel

Niets is minder waar: verscholen tussen koffietentjes, universiteitsgebouwen en kleine winkeltjes ligt de Doopsgezinde Kerk, in het bijgebouw vertoont chef-kok Meteb zijn kunsten. Het is een maaltijd voor en door asielzoekers die INLIA opvangt in de stad Groningen.

Dat is een initiatief van de Doopsgezinde Kerk. Voorganger Nick Everts: “Het idee ontstond toen INLIA kerken opriep om asielzoekers noodopvang te bieden. Wij hadden geen leegstaand gebouw, maar wilden heel graag wat betekenen.” De band tussen de Doopsgezinde Kerk en INLIA gaat ver terug. In 1988 werd hier het Charter van Groningen ontworpen en ondertekend - de verbondstekst van kerken en geloofsgemeenschappen die partij kiezen voor vluchtelingen en asielzoekers. INLIA kwam daaruit voort.

Heel veel vlees

Meteb uit Jemen arriveert al vroeg vandaag. Straks boodschappen doen, maar eerst een kopje koffie in de kerk, met voorganger Nick, koster Gertjan en INLIA-medewerkster Henrieke. Meteb, kok van beroep, straalt bij het zien van de keuken. Vandaag kookt hij voor een man of 20, een 'piece of cake'.

In Jemen kookte Meteb wel voor 200 man. Dat is te zien als hij even later met Henrieke boodschappen doet. In de supermarkt weet hij wat hij nodig heeft en dat is veel. Heel veel. Het is een cultuurding: grote porties en overdaad fungeren als blijk van welkom; ‘schuif maar aan, er is genoeg voor iedereen’.  

Terug in de keuken toont Gertjan trots een enorme rijstkoker: “Gloednieuw, Meteb, je bent de eerste die hem gaat gebruiken.” Hij wordt gebruikt ook. Maar niet voor de rijst; het zijn grote stukken lamsvlees die erin verdwijnen. De rijst gaat in grote sledes de oven in. Meteb kookt met een glimlach van oor tot oor.

Nederlands

Tegen zessen komen de gasten binnen; mannen uit Syrië en Jemen, leden van de kerk, een Turks en een Eritrees gezin. De beide gezinnen zijn nu een jaar in Nederland. Hun kinderen spreken de taal opvallend goed. De ouders vertellen trots dat de juf met tranen in haar ogen vertelde hoe snel de kinderen Nederlands geleerd hebben.

De eerste keer dat de asielzoekers hier kwamen koken eten was afgelopen december. De vrijwilligers van de Doopsgezinde Kerk stonden er klaar voor: ze koken elke maand voor daklozen en zouden dat nu ook doen voor de gasten van INLIA. Al snel bleek dat de asielzoekers heel graag zelf wilden koken. Henrieke: “Logisch ook, als je al een poos in de opvang zit zonder kookgelegenheid, ben je blij dat je een keer zelf kunt koken.”

Kerstversieringen

Eenmaal in de actiestand hielden de asielzoekers nauwelijks meer op. Na afruimen en afwas hielpen ze de kerk aankleden voor kerst. Boom versierd, spuitsneeuw op de ramen. Nick: “Heel erg gezellig. En de kerk is nog nooit zo mooi aangekleed geweest!” Hij wil graag dat ze in december weer komen: “Maar dan mag er geen spuitsneeuw meer op de ramen, want daar hebben de vrijwilligers twee dagen werk van gehad om het er weer af te krijgen.” Er wordt smakelijk om gelachen en de afspraak staat.

“Iedere week”

“De hele wereld zou samen aan tafel moeten zitten”

Naast de borden met rijst en vlees staan er schalen met garnalen in groentesaus, pittige dressing en platbrood op tafel. Het eten is verrukkelijk en het is enorm gezellig. Nick: “Van mij mag dit iedere week en dat zeg ik niet alleen vanwege het vlees.” Khalid uit Syrië: “De hele wereld zou samen aan tafel moeten zitten.” De arabiste naast hem voegt toe: “En van elkaar houden.”