De Bijbel is het boek van de Joden en van de christenen. Ook binnen de Islam wordt het als een heilig boek beschouwd, hoewel het lezen ervan niet aangeraden wordt, omdat de tekst door Joden en christenen zou zijn veranderd. In dit artikel kijken we naar het "Oude Testament"
Zowel Joden als christenen gebruiken de Bijbel. Maar er is wel verschil tussen de Joodse Bijbel en de christelijke Bijbel.
De Bijbel zoals wij die kennen, bestaat uit twee delen: het Oude Testament en het Nieuwe Testament. Maar die indeling, al is die in zeker opzicht wel handig, snijdt het boek in tweën, terwijl het overduidelijk één boek is, met een doorlopende geschiedenis van Gods bemoeienis met mensen, in zonderheid met het volk Israël. Die verdeling is het gevolg van het feit, dat in de loop van de tweede eeuw van onze jaartelling de christenen, die aanvankelijk een stroming binnen het Jodendom was die ook openstond voor niet-Joden, zich steeds meer van Israël distantieerde.
De Joden erkennen alleen wat wij aanduiden als Oude Testament - zij noemen het de Tenach. Dat is een acroniem - een woord samengesteld uit de beginletters van de delen waarin de Joden het Oude Testament verdelen: Thora, Nevi'iem en Chetuviem. In onze taal: de Wet, de Profeten en de Geschriften. Een tekst als Lucas 24:27 laat dat ook zien: En Hij (Jezus) begon bij Mozes en al de profeten en legde hun (de Emmaüsgangers) uit wat in al de Schriften over Hem geschreven was.
De wet of Thora bevat de 5 boeken van Mozes, met de ontstaansgeschiedenissen van de aarde, de menseheid, de volkeren en Israël tot vlak voor de intocht in Kanaän:
De profeten bevat zowel geschiedkundige als profetische boeken. Dit gedeelte is onderverdeeld in twee delen:
(Ch wordt in dit woord uitgesproken als K). Dit gedeelte bevat 3 onderdelen: de poëtische boeken, de Feestrollen en de overige boeken.
* Sommige bijbelboeken zijn in de "christelijke" Bijbel in tweeën gesplitst, die in de Joodse variant een geheel vormen; ze zijn daarom aangeduid als (1 en 2)
De christelijke Bijbel, zoals die in protestantse en evangelische kerken wordt gebruikt, bevat in het Oude Testament dezelfde boeken als de Tenach. Alleen staan ze in een andere volgorde.
De Rooms-Katholieke kerk gebruikt een versie die meer boeken kent. Deze gaat terug op een Griekse vertaling van de Tenach die vanaf de derde eeuw voor Christus in Alexandrië gemaakt was, de zgn. Septuagint. De vertalers hadden daar nog zeven andere boeken bij opgenomen. Aanvankelijk gebruikten de Joden deze vertaling. Maar gaandeweg ontdekten ze ook de v erschillen tussen deze vertaling en de Tenach en hielden vanaf de tweede eeuw na Christus de kortere lijst van de Tenach aan. De extra boeken worden wel aangeduid als "deuterocanoniek", pas later canoniek verklaard.
Ons "Oude Testament" kent vier "delen": de Pentateuch, Historsiche boeken, Wijsheidsboeken, Profetische boeken
Het eerste deel is de Pentateuch en komt overeen met de Tora. 'Pentateuch' is Grieks voor 'de Vijf Rollen'. De rollen worden ook wel 'de Vijf Boeken van Mozes' genoemd. Ze hebben Grieks-Latijnse namen.
De volgende boeken bevatten de geschiedschrijving van het oude Israël en zijn op chronologische volgorde geplaatst:
Het derde deel wordt gevormd door de Wijsheids- of Poëtische Boeken, die levenswijsheid voor alle tijden verkondigen
De Profetische Boeken vormen het vierde en laatste deel. Ze omvatten: